Sadat-ı Nakşibendi’nin birisi, rüyada görmüş:

Peygamberler geçiyor. Herkes ümmetini almış.

Ben de tam asfaltın kenarında çamura girmiş, boğazıma kadar çamura batmışım

Baba Adem geçti. Yardım istedim, bakmadı.

Peygamberler geldi, geçti.

Evliyalar geldi, geçti. Tam ümidimi kestim, çok üzüldüm.

Bir baktım sofi gibi birisi tek başına, elini sırtına koymuş, kabar kabar geziyor.

Hiçbir peygamber, hiçbir evliya kurtaramadı. Bu mu kurtaracak?

Tam başıma geldi. Ben seni kurtarayım mı?

Hemen elini uzattı, asfaltın üzerine çıkardı. Haydi gidelim dedi.

Ben bir sorayım dedim. Bu kimdir? Dedim.

Kurban sen kimsin?

Dedi:ben şah-ı Nakşibendim.

Kurban sizin isminiz dünya da çok büyüktü, çok hülafalarınız, salikleriniz, sofileriniz vardı, onları bırakıp nereye gidiyorsun?

Cebinden bir kutu çıkardı.

Dedi: bütün halifelerimiz, saliklerimiz, sofilerimiz bu kutunun içinde. Haşr, hesap, mizan göstermemek için Allahu Teala (cc) şefaat talep ettik Allah (cc) da kabul buyurdu, cennete sokmak için bu kutuya koydum.

İnşallah, bizde o kutuya gireriz. Çalışmak lazım ama..... inşallah büyük bir ümidimiz vardır. Allahu Teala (cc) inşallah bizi o yoldan ayırmasın, o yolun mükafatını bize versin. Allahu Teala (cc) bize naip etmiş, bu yoldan ayırmasın.